Dodge Challenger (1970 JH-27) 225 Six – dane techniczne, spalanie, opinie

1Samochód posiada wyraziste nadwozie typu Coupe. Silnik ma pojemność skokową wynoszącą 3682cm³. Jednostka o mocy napędowej 391 koni mechanicznych umożliwia ergonomiczną jazdę zarówno po autostradzie jak i w mieście. Maksymalne obroty na minutę tego silnika wynoszą 2400 obr./min. Stosunek do masy do mocy wynosi 4.1 kg/KM. Silnik w tym modelu znajduje się z przodu.

Dodge Challenger (1970 JH-27) 225 Six – dane podstawowe

• 🚙 Producent:Dodge
• 🚘 Typ nadwozia:Coupe
• 🔑 Liczba miejsc:5
• 🚗 Umiejscowienie silnika:Przód
• 🚚 Pojemność skokowa:3682 cm³
• 💼 Pojemność bagażnika:244 L
• 📆 Lata produkcji:1969 - 1970
• 🚐 Rodzaj paliwa:Benzyna
• 👉 Pojemność baku:68L
• 👍 Napęd:Na tył
• ⭐ Skrzynia biegów:Automatyczna

Dodge Challenger (1970 JH-27) 225 Six – osiągi i spalanie

Od 0 do 100 km/h:	{model_0_to_100_kph[1]}
Ilość cylindrów:	8
Ilość zaworów:	16
Ilość koni mechanicznych:	391 KM
Maksymalny moment obrotowy:	2400 obr./min
Średnica cylindra:	109.7 x 95.3 mm3
Kompresja silnika:	10.5
Stosunek masy do mocy:	4.1 kg/KM

Dodge Challenger (1970 JH-27) 225 Six – wymiary

s

Waga - kg:	1620 Kg
Długość - cm:	485.9cm
Szerokość - cm:	193.3cm
Wysokość - cm:	129.3cm
Rozstaw osi - cm:	279.4cm
Wymiar felg - tył:	F70/- R14
Wymiar felg - przód:	F70/- R14
Hamulce tylne:	Bębny
Hamulce przednie:	Tarczowe
Przednia oś:	151.6cm
Tylna oś:	156.5cm

Rys historyczny Dodga Challengera 1970

Challenger został zaprezentowany w roku 1969, wtedy też rozpoczęto jego produkcję. Głównym zamiarem Dodga było stworzenie konkurencji dla pony carów, jakimi były Ford Mustang oraz Chevrolet Camaro. Samochód miał jednak trafiać do nieco innej grupy docelowej niż jego konkurenci, ze względu na gabaryty, oraz wyposażenie jego głównymi odbiorcami wciąż mieli pozostawiać ludzie młodzi, jednak zdecydowanie zamożniejsi. Z tego powodu, Dodge nie oszczędzał na materiałach, oraz wprowadzanych do pojazdu innowacyjnych systemach.

Dodge Challenger posiadał silniki w bardzo wielu odmianach, wszystkie jednak charakteryzowały się pokaźną mocą, oraz pojemnością. Na samym początku warto wspomnieć, że wbrew dzisiejszym opiniom, amerykańskie klasyki to nie tylko V8, podstawowy silnik, z jakim produkowany był Dodge to rzędowa szóstka o pojemności 3,2 L charakteryzująca się mocą 198 koni mechanicznych. Silnik ten był montowany od początku produkcji i był przeznaczony do najbiedniejszej, najbardziej podstawowej wersji. Występowała również powiększona wersja tego samego motoru, rozwiercona do 3,7 L posiadająca 225 konie. Klienci, którym zależało na lepszych osiągach, mogli zdecydować się na wyższe wersje, do których montowano silniki V8, tutaj wybór był naprawdę duży, ponieważ można było decydować pomiędzy 6 różnymi jednostkami napędowymi. Najsłabsza V-ka miała pojemność 5,2 L i generowała 318 koni mechanicznych, jak widać, amerykanie stawiali na mało wysilone konstrukcje, które nie generowały dużo koni mechanicznych na litr pojemności, warto jednak pamiętać, że były to lata 70. Największy dostępny silnik charakteryzował się 7,2 L pojemności i generował 440 koni mechanicznych.

Samochód standardowo wychodził z hydrokinetyczną trzystopniową automatyczną skrzynią biegów, występowały jednak odmiany z przekładnią manualną, tutaj, zależnie od rocznika były to manuale 3 lub 4 biegowe. Wszystkie wersje posiadały napęd na tylną oś i zależnie od konfiguracji, pozwalały na osiągnięcie 100 km/h w czasie od 5,8 s do 13,5 s. Prędkość maksymalna natomiast wahała się pomiędzy 210, a 160 kilometrów na godzinę. Ze względu na dużą pojemność oraz masę pojazdu, spalanie w cyklu mieszanym wynosiło od 14, do nawet 20 litrów, zależnie od silnika.

Challenger nie wyróżniał się pod względem nadwozia i jego funkcjonalności na tle konkurencji, oferowany był w 2 odmianach, coupe, oraz kabriolet z miękkim dachem. Obie wersje był dwudrzwiowe oraz posiadały 5 miejsc siedzących.

Dodge Challenger 1970 JH-27 225 six – najpopularniejsza opcja

Najczęściej wybieraną przez klientów konfiguracją Dodga Challengera była wersja JH-27 225 six. Charakteryzowała się ona ośmiocylindrowym silnikiem o pojemności 3692 cm3 generującym 391 km przy 2400 obrotach na minutę. Pozwalało to osiągnąć dość niskie spalanie, poprzez szybko pojawiający się wysoki moment obrotowy. Wersja produkowana była jedynie w latach 1969-1970 oraz oferowana była w nadwoziu coupé. Stosunek mocy do masy pojazdu wynosił 4,1 kg/km, co zapewniało dużą dynamikę, szczególnie w połączeniu z zaawansowanymi jak na tamte czasy hamulcami – z przodu zamontowana była wersja tarczowa zamiast popularnej wtedy bębnowej, zapewniało to zdecydowanie większą moc hamowania i pozwalało na sprawniejsze i dużo bezpieczniejsze przemieszczanie się. Pomimo krótkiego okresu produkcji wersji Dodge Challenger 1970 JH-27 225 six była ona jedną z najlepiej sprzedających się konfiguracji.

Dodge Challenger 1970 – wyposażenie i kryzys

Ze względu na to, że Dodge stawiał na bardziej zamożnych klientów, do Challenger miał możliwość bycia wyposażonym w dużą ilość luksusowych dodatków, wśród nich wymienić można, chociażby winylowy dach czy też skórzane obicia foteli. Dodatkowo auto oferowano z opcją zamontowania w nim klimatyzacji manualnej. Dodge Challenger był ogromnym sukcesem zarówno marketingowym, jak i sprzedażowym, w ciągu 5 lat produkcji sprzedano prawie 100 tysięcy egzemplarzy, ogromnym ciosem dla marki był jednak kryzys paliwowy, który spowodował znaczną zmianę podejścia amerykanów do ogromnych silników. W związku z nim zdecydowano na zakończenie produkcji oraz zaprezentowanie w roku 1978 wersji mającej znacznie lepiej wpasowywać się w ówczesne trendy, była ona jednak oferowana jedynie z rzędowym motorem czterocylindrowym, o pojemności między 1,6 a 2,6 litra.

Wydawać by się mogło, że w związku z rosnącymi normami emisji spalin era ogromnych silników już dawno przeminęła, Dodge jednak temu zaprzecza, wciąż powstają potężne pony cary wzorujące się na swoim poprzedniku, mogące zawstydzić go zarówno pojemnością, jak i osiągami. Warto jednak dokładnie przyjrzeć się jak wyglądają, ponieważ w bardzo wielu miejscach, oddają one hołd swojemu protoplaście.

Autor zdjęcia: Bull-Doser via wikipedia public domain