Atuty, którymi cechuje się silnik 1.0 EcoBoost od Forda, zostały potwierdzone licznymi nagrodami – w tym 6 razy z rzędu International Engine of the Year w kategorii jednostek o pojemności do 1.0 l. Pomimo dobrych opinii, a także dość udanego projektu, motor ma też wady. Przedstawiamy najważniejsze informacje na temat lepszych i gorszych stron jednostki, a także kwestii związanych z użytkowaniem silnika.
Rodzina silników EcoBoost od Forda – podstawowe informacje
Na samym początku warto powiedzieć nieco więcej o samej rodzinie EcoBoost. Jest to seria czterosuwowych silników benzynowych. Ich dystrybucja w Europie rozpoczęła się wraz ze startem sprzedaży modelu Ford Iosis Max w 2009 roku. Rok później jednostka pojawiła się w modelach takich jak Ford Mondeo, Ford S-MAX i Ford Galaxy.
Specyfikacja jednostek EcoBoost
Jaka jest specyfikacja techniczna motorów z rodziny EcoBoost? Są to trzycylindrowe lub czterocylindrowe silniki rzędowe, które wyposażono w cztery zawory na cylinder oraz w podwójne wałki rozrządu DOHC. Do jednostek z rodziny EcoBoost zaliczają się również sześciocylindrowe odmiany w układzie V przeznaczone na rynek północnoamerykański.
Ciekawostką jest to, że motory z rodziny EcoBoost stosuje się też w różnych modelach producenta Volvo. Jednostki są znane pod nazwą GTDi – Gasoline Turbocharged Direct injection.
Silnik 1.0 EcoBoost – informacje ogólne
Silnik 1.0 EcoBoost został stworzony przy współpracy ośrodków rozwojowych Forda w Kolonii-Merkenich oraz Dunton. Początkowe etapy były również wspomagane przez firmę FEV GmbH w zakresie projektowania, CAE i rozwoju spalania.
Niektórzy mogą się zastanawiać, w jaki sposób tak nieduża jednostka zapewnia całkiem dobre osiągi. Projektanci Forda osiągnęli ten efekt przy pomocy downsizingu. Kluczowe było wyposażenie motoru w:
- bezpośredni wtrysk benzyny;
- turbodoładowanie;
- układ Ti-VCT – zmienne sterowanie dwoma wałkami rozrządu górnego.
Dane techniczne jednostki napędowej 1.0 EcoBoost
Silnik 1.0 EcoBoost był dostępny w czterech wersjach – 74 kW (101 KM), 88 kW (120 KM), 92 kW (125 KM) i 103 kW (140 KM). Cechuje się całkiem dobrym spalaniem. Jest to 4,8l/100 km a emisja dwutlenku węgla wynosi 109 g/km – przykładowe dane dotyczą Forda Fiesty.
Jednostkę stosowano w modelach takich jak B-MAX, C-MAX, Grand C-Max i Ford Focus. Silnik 1.0 EcoBoost montowano też w Fieście i w serii Mondeo EcoSport, Transit Courier, Tourneo Courier, Transit Connect oraz Tourneo Connect.
Konstrukcja jednostki – czym się charakteryzuje?
W silniku 1.0 EcoBoost zastosowano blok cylindrów o konstrukcji otwartej, który wykonano z żeliwa szarego. Ma on większą wagę niż odmiana aluminiowa, ale swoim działaniem zmniejsza zapotrzebowanie na energię do jego rozgrzania nawet o 50%. Właśnie dzięki temu nie generuje aż tak dużej ilości spalin. Z żeliwa wykonano również wał korbowy z 6 przeciwwagami i 4 łożyskami górnymi.
Jakie rozwiązania zastosowano w tym motorze?
Trzeba także zauważyć, że w silniku 1.0 EcoBoost zrezygnowano z wałka wyrównoważającego. Zastosowano natomiast niewyważone koło zamachowe i przednie koło zapasowe, dzięki czemu kultura pracy jednostki jest bardzo wysoka, a silnik nie zużywa energii na obrót wałka wyrównoważającego.
Konstrukcja zawiera również odlewane z aluminium i powlekane tłoki o niskim współczynniku tarcia, a także kute korbowody. Inżynierowie Forda udoskonalili też układ smarowania po to, aby zwiększyć wydajność silnika. Całość uzupełnia zastosowanie elektronicznie sterowanej pompy olejowej o zmiennej objętości skokowej.
Eksploatacja silnika 1.0 EcoBoost
W jednostce zastosowano wyłącznie bezpośredni wtrysk paliwa i nie ma go w kanałach dolotowych. Ze względu na to, że działa ono jako naturalny środek czyszczący, zbyt mała ilość skutkuje osadzaniem się brudu i warstw węgla na trzonkach zaworów dolotowych. Ogranicza to przepływ powietrza przez porty.
Jakie problemy mogą się pojawić?
Zabrudzone zawory dolotowe nie mogą się często szczelnie domknąć i efektem jest stopniowa utrata mocy silnika, a nieraz i poważne uszkodzenia zaworów oraz ich gniazd. Ten problem pojawia się w szczególności w przypadku motorów o dużym przebiegu.
W jednostkach produkowanych przed 2014 rokiem może pojawiać się też problem z dolnym wężem układu chłodzenia. Do czasu, aż Ford nie zamienił tej części, komponent silnika 1.0 EcoBoost rozłączał się i spuszczał płyn chłodzący – jednocześnie czujnik wskazywał normalny poziom temperatury.
Pomimo tego, że na początku dystrybucji jednostki pojawiało się wiele problemów, w przyszłości zostały one naprawione, a niezawodność motoru znacznie wzrosła. Z tego powodu silniki Ford 1.0 EcoBoost – przy regularnym serwisowaniu – nie sprawiają problemów nawet przez 100 tys. km.
Zestawiając to z atutami jednostki, takimi jak wyjątkowo niskie zużycie paliwa, wysoki moment obrotowy i mała emisja spalin, można powiedzieć, że to dobry silnik.
Fot. główne: Luitold via Wikipedia, CC 3.0
Subskrybuj
