O renomie jednostki świadczą nie tylko pochlebne opinie użytkowników, ale chociażby i to, że silnik SW 400 był w ostatnim czasie poszukiwany do wmontowania go do czołgu. Mowa tutaj o ogłoszeniu Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu, które szukało jednostki napędowej do Centaura Mk I typ C z II Wojny Światowej. Przedstawiamy kluczowe informacje o tym silniku.
Silnik SW 400 – podstawowe dane
Silnik SW 400 jest sześciocylindrową jednostką rzędową z rozrządem OHV. Konstruktorzy z Wytwórni Silników Wysokoprężnych Andoria w Andrychowie stworzyli produkt, który znakomicie się sprawdzał w ciężkich pracach na roli. Był ważnym komponentem urządzeń i maszyn wykorzystywanych w gospodarstwach w całym kraju.
W silniku SW 400 zamontowano zapłon samoczynny ze wtryskiem bezpośrednim. Diesel z Andrychowa miał pojemność 6540 cm³.
Warto zauważyć, że jednostka powstała na podstawie umowy licencyjnej z brytyjskimi zakładami British Leyland z 1966 roku. Silnik Leyland jest znany, chociażby z kultowych piętrowych autobusów, będących jedną z głównych atrakcji Londynu.
Silniki SW 400
Silnik SW 400 był bazą dla powstania kolejnych jednostek rozwojowych:
- SW 266;
- 4CT107;
- SW400 r3;
- 6CT107;
- 6CT107-3;
- 6CT107-3/A4.
Różniły się one takimi parametrami jak liczba cylindrów, pojemność skokowa, stopień sprężania, czy mocą maksymalną.
W poszczególnych jednostkach zdecydowano się również na zamontowanie rozwiązań podnoszących moc silników, moment obrotowy, a także ekonomię spalania paliwa poprzez dodanie turbo (4CT107, SW400 r3, 6CT107, 6CT107-3, 6CT107-3/A4) czy intercoolera (6CT107, 6CT107-3, 6CT107-3/A4).
Warto też dodać, że jednostki z grupy silników SW 400 były montowane nie tylko w pojazdach, ale i w maszynach. Stanowiły źródło napędu pomp do betonu czy niedużych samochodów ciężarowych lub małych autobusów Star 742.
W jakich pojazdach montowano jednostkę?
Silnik SW 400 był montowany w ładowarkach Fadroma Ł200, które produkowano od lat 70. Jednostkę stosowano też w popularnych Starach. Były to modele 200, 244 i 266 (zamiennie z silnikiem S359). Jednak silnik kojarzy się najbardziej z tego, że był ważnym elementem wyposażenia autobusów Autosan i kombajnów rolniczych Bizon.
Jednostka napędowa SW400 w Autosanie H9
Jednostka jest kojarzona z autobusów Autosan H9. Produkcja obejmowała lata od 1973 do 2006. Miejscem, gdzie konstruowano poszczególne modele, była Sanocka Fabryka Autobusów SFA, a następnie zakłady Autosan S.A. w tym samym mieście.
Dużo osób na pewno kojarzy pojazd, ponieważ był szeroko wykorzystywany przez PKS i inne instytucje państwowe, a także przewoźników prywatnych. Podobnie jak silnik SW 400, Autosan H9 cechował się wytrzymałą, prostą i tanią w naprawie konstrukcją.
Silnik SW-400 w kombajnie rolniczym Bizon
Silnik SW 400 montowano również w maszynie rolniczej Bizon Z056 i Z057 (wersja SW-400/R3.) Kombajn polskiej produkcji służył do zbioru zbóż, rzepaku, kukurydzy, słonecznika, a także pozostałych roślin nasiennych. Kombajn składano w Fabryce Maszyn Żniwnych w Płocku od 1970 do 2004 roku. Poszczególne modele Bizona były eksportowane na cały Świat.
Polskie zakłady wykonały krok do przodu, podejmując współpracę z firmą Leyland
Silnik Leylanda na licencji zakładów Andoria był dużym przeskokiem technologiczno-konstrukcyjnym w polskim przemyśle motoryzacyjnym. Jednostki napędowe miały świetnie dopracowane części takie jak system zasilania i wtrysku, czy komora spalania. Jak na tamte czasy silnik SW 400 był też ekonomiczny i cichy.
Fot. główne: Ludek via Wikipedia, CC BY-SA 3.0
Subskrybuj
