W tym kontekście znaczenie ma specyfikacja techniczna obu maszyn. Od tego może zależeć, jak ciągnik będzie się sprawdzał w poszczególnych pracach rolniczych, a także, na jakim poziomie będzie się plasować spalanie i czy eksploatacji zamontowanej w nim jednostki jest kosztowna. W przypadku C-360 zastosowano motor polskiej konstrukcji, z kolei w C360-3P silnik 3P, którego producentem jest brytyjska marka Perkins. Dowiedz się więcej na ten temat od nas!
Ursus C360 – co warto o nim wiedzieć?
Ta maszyna jest klasyfikowana jako średni ciągnik rolniczy. Produkowano ją w okresie od 1976 do 1994 roku w Zakładach Mechanicznych Ursusa, które znajdowały się w Warszawie. Niektórzy mogą zadawać sobie pytanie, ile dokładnie modeli tego popularnego ciągnika zjechało z linii produkcyjnej. Szacuje się, że dystrybucja obejmowała aż 282 000 sztuk Ursusa-360. Co ciekawe, maszyna doczekała się również drugiej generacji – wytwarzano ją od 2015 do 2017 roku w zakładach w Lublinie.
Maszyna jest użytkowana na polach o powierzchni ok. 10–15 ha. Cieszy się dużą popularnością ze względu na trwałość, a także ekonomiczność. Nie da się jednak nie zauważyć toczącej dyskusji na temat tego, która wersja jest lepsza: C-360, czy C-360 z silnikiem 3P. Warto dowiedzieć się więcej o tych dwóch maszynach w kontekście użytkowania w gospodarstwie rolnym.
Ciągnik C360 pierwszej generacji – specyfikacja techniczna
W przypadku modelu, który po raz pierwszy pojawił się na rynku pod nazwą C360, zastosowano napęd 4×2. Ciągnik mógł osiągać maksymalną prędkość jazdy na poziomie 25,4 km/h. Jego masa bez obciążników wynosiła 2170 kg, a gotowego do pracy 2700 kg. Podnośnik mógł unieść ciężar o masie 1200 kg.
Ursus C360 miał zamontowany silnik S-4003. Była to 4-cylindrowa, wysokoprężna jednostka chłodzona cieczą o pojemności 3121 cm3 i mocy znamionowej 52 KM DIN przy 2200 obr./min. i maksymalnym momencie obrotowym 190 Nm przy 1500–1600 obr./min. Konstrukcja obejmuje też pompę wtryskową P24-49, którą wyprodukował Zakład Aparatury Wtryskowej W.S.K. „PZL-Mielec”.
Ciągnik C360 drugiej generacji – dane techniczne
W drugiej generacji zastosowano napęd 4×4. Ciągnik rozwijał maksymalną prędkość na poziomie 30 km/h a jego masa bez obciążników wynosiła 3150 kg. Zastosowano w nim jednostkę Perkinsa 3100FLT, która spełnia wymogi norm emisji spalin EURO IIIA.
Był to trzycylindrowy, wysokoprężny motor z turbodoładowaniem, chłodzony cieczą o pojemności 2893 cm3 i mocy znamionowej 58 KM DIN przy 2100 obr./min. i maksymalnym momencie obrotowym 230 Nm przy 1300 obr./min.
Ursus C-360-3P – czym się różnił?
Ursus C-360 3P był produkowany w latach od 1981 do 1993 na rynek krajowy i od 1995 do 1998 na rynki zagraniczne. Maszynę konstruowano w Zakładach Mechanicznych Ursus w Warszawie. Mówiąc o różnicach między modelem C-360, należy się przede wszystkim skupić na jednostce napędowej.
Ciągnik był produkowany w Wielkiej Brytanii i Polsce. Silnik 3P – dokładna nazwa jednostki to MF PERKINS-AD3.152UR – trzycylindrowy motor o mocy 47,5 KM. Użytkownik tego modelu mógł liczyć na mniejsze zużycie paliwa, a także niższą emisję hałasu czy spalin w porównaniu z odmianą C-360. To nie jedyne różnice, które można zauważyć w między modelami. Odmienne są też tarcze i wałki sprzęgłowe. Mają większą długość.
Który produkt lepszy – zwykły C-360 czy C-360 3P?
Na forum często próbuje się często odpowiedzieć właśnie na to pytanie. Zauważa się, że wersja z silnikiem Perkinsa zapewnia spalanie na niższym poziomie, jednak popularna 60-tka pozwala korzystać z większej mocy. Cieszy się też opinią bardziej niezawodnej, szczególnie jeżeli mowa o trwałości komponentów takich, jak wał, który w przypadku silnika 3P może szybko ulec zniszczeniu.
Rolnicy, wymieniając się spostrzeżeniami, stwierdzają też, że trudniej znaleźć części zamienne w sklepie dla jednostki 3P. Cena maszyny z tym motorem może być też wyższa. W związku z tym serwis tego ciągnika i utrzymanie go w optymalnym stanie nie będzie tak bezproblemowe, jak w przypadku standardowej wersji. Porównując poszczególne opinie o produkcie na forum rolniczym, można dojść do wniosku, że częściej poleca się wersję C-360.
Fot. główne: Pavecon via Wikipedia, CC BY-SA 4.0
